در تاريخ انقلاب اسلامي برگي زرين و مقطعي حساس و مناسبتي پرخاطره است بخصوص آنكه چهارده سال بعداز تبعيد حضرت امام (ره ) در همين روز (13 آبان 1357 ) فرزندان امام و صدها دانش آموز و دانشجو در مقابل دانشگاه تهران و خيابان هاي اطراف با شعار « درود بر خميني » و « مرگ بر شاه » پايه هاي حكومت را به لرزه در آوردند و با گلوله هاي ماموران شاه به خاك و خون غلتيدند.

دانش آموزان همچون ساير گروه هاي ملت در اطاعت از فرمان حضرت امام (ره ) كه همه را دعوت به مبارزه بي امان با رژيم امريكايي شاه مي نمود سر از پا نمي شناختند و نجات اسلام را در پيروي كامل از امام (ره ) سازش ناپذير مي دانستند. اين طبقه جوان و فعال جامعه بحق يكي از اركان و پايه هاي مهم انقلاب پيروزمند اسلامي بودند